Buenos tardes todos!

Het is weer tijd voor een update van onze reis. Inmiddels zitten we in Mendoza, Argentinië, maar hoe zijn we hier gekomen?

Zoals in het vorige verslag aangegeven hebben we de bus genomen van San Pedro de Atacama (Chili) naar Salta in Argentinië. Dit was (volgens Frank) een prachtige route door de Quebrada de Humahuaca, oneindig veel haarspeldbochten door het Andesgebergte. Ankie heeft de hele rit geprobeerd om vooral alles binnen te houden en was dolgelukkig toen we in Salta arriveerden.

Ons hotel in Salta lag op het kaartje dichtbij de busterminal, maar bleek in werkelijkheid nog een half uur lopen (met 15/20 kg op ieders rug). Eenmaal aangekomen in het hotel hebben we de bagage geloosd en zijn we Salta gaan verkennen. Op de Plaza 9 de Julio kon je overal palmtakken kopen, het was nl. palmpasen. Dit waren echte gevlochten kunstwerkjes. We hebben een stukje van de mis meegepakt, maar we hadden nog geen Argentijnse Pesos. Dus op zoek naar een bank met een geldautomaat, maar dat was makkelijker gezegd dan gedaan. Voor zo´n grote stad hadden ze maar weinig banken (waar je ook als buitenlander geld kon opnemen). Uiteindelijk is het gelukt en konden we eten en Frank de eerste fles Argentijnse wijn drinken.

De dag erna hebben we Salta verder verkend, waaronder de markt (waar we met de Argentijnen een pizza hebben gegeten) eneen kabelbaan naar het hoogste punt van de stad. Terwijl we op de stad neerkeken kwamen we eigenlijk tot de conclusie dat we Salta wel gezien hadden en hebben ter plekke onze verdere reis uitgestippeld. Ondanks dat we al een kamer voor de avond gereserveerd hadden, hebben we op de busterminal een nachtbus (14 u) naar Cordoba gereserveerd. Ankie zag hier enorm tegenop gezien de ervaring met de vorige bus. We hebben dan ook een luxe slaapbus genomen, met eigen tv, stoelen die 180 graden plat konden. Hierdoor was het een prettige en snelle reis en is alles goed gegaan! Deze manier van reizen proberen we erin te houden.

De volgende morgen kwamen we om 08.00 u al aan in Cordoba. We hadden nog niets gereserveerd, dus maar eens de grote leugenaer (Lonely Planet) erbij gepakt. Frank heeft in zijn beste Spaans een belrondje gemaakt en kwam uit bij Hostel Tango (een echt Backpackers hotel). Na een goede ontvangst hebben we een stadswandeling geboekt voor dezelfde middag. Voor de dag erna hebben we een paardrijtocht door de Sierra geboekt.

De stadswandeling waren vooral veel kerken en universiteiten (o.a. de oudstevan Argentinië)en erg interessant (de gids vond Frank ook erg interessant en had totaal geen interesse in Ankie).

De nacht in het hostel was niet zo geslaagd, alleen maar een laken om onder te slapen en echt schoon was het ook niet. Hierna hebben we besloten om in onze volgende bestemming maar een beter hotel te nemen.

´s Morgens om 09.00 u werden we opgehaald door Marcelo, een ex-professioneel polo speler uit de Engelse competitie. Hij nam ons mee naar zijn ranch, waar we begonnen met een gaucho traditie: het drinken van Mate. Hierbij maakt de gastheer van kruiden van een bepaalde boom/struik (koffie/thee was niet te betalen voor gauchos) een drankje (soort thee) in een uitgeholde calabas met daarin een pijpje. Nadat hij dit heeft opgedronken vult hij de calabas opnieuw met water en geeft het door aan degene aan zijn linkerzijde. Als je niet meer wil moet je gracias zeggen, dit deed Ankie dan ook al na het eerste rondje (de eerste rondjes smaken nl. naar een asbak). Frank heeft doorgezet en 3 rondjes volgemaakt, hieraan herken je de echte gaucho! Al die tijd is de calabas in handen en mag niet worden neergezet. Het pijpje mag niet worden aangeraakt, behalve met de mond. Het schijnt nogal bijzonder te zijn om als toerist dit ritueel in het echt te mogen meemaken. Dit was dan ook heel bijzonder.

Hierna was het tijd om voorgesteld te worden aan de paarden. Ankie kreeg Tinto toegewezen en Frank Gabilan (het klikte meteen erg goed tussen Frank en Gabilan en ze hebben hele gesprekken gehad onderweg). We hebben 3 uur door de Sierra, bergachtig terrein, gereden. Onderweg vertelde Marcelo ons van alles over het landschap, legendes etc. Het was een geweldig mooie tocht met een goede gastheer. Als klap op de vuurpijl sloten we de tocht af met een bbq die door de vader van Marcelo was bereid. Zoals bij een echte Argentijnse bbq: alleen maar vlees en wijn. Het smaakte uitstekend!!

Die avond om 22.00 u hebben we de nachtbus van Cordoba naar Mendoza, het wijngebied van Argentinië,genomen. Het was witte donderdag, dus alle Argentijnen wilden naar hun familie. Het was dan ook een mierennest op het busstation. Alle bussen hadden vertraging en uiteindelijk gingen we om 23.00 u op weg. De bus was minder luxe dan eerder, maar de reis verliep voorspoedig en om 07.30 u waren we in Mendoza. Via Booking.com hadden we een appartement gereserveerd waar we gelukkig al in konden. Het was een fantastisch onderkomen en een goede uitvalsbasis voor onze activiteiten.

Zo hebben we o.a. op de fiets een tocht langs enkele wijnhuizen in Maipu gemaakt. Daar komt de grote leugenaer weer: Coco Bikes zou the best in town zijn, maar in vergelijking met andere fietsverhuurders hadden we niet alleenogenschijnlijk, maar ook uit eigen ervaring, de slechtste fietsen uit de wijde omtrek (terwijl we dit typen voelen we het zadel nog in onze kont). Culinair is Mendoza tot nu toe het hoogtepunt van onze reis en kost verhoudingsgewijs niet veel. Het is duidelijk dat eten en drinken erg belangrijk zijn voor de Argentijnen.

Vannacht hebben we de nachtbus naar Buenos Aires om vanuit daar door te vliegen naar Puerto Iguazu (watervallen bij de grens met Brazilië, Paraguay en Argentinië). Hier blijven we 2 dagen om op 25.04 ´s avonds terug te vliegen naar Buenos Aires. Om 05.45 u vliegen we weer door naar Ushuaia op vuureiland(de zuidelijkste stad ter wereld). Hier willen we in onze laatste week Patagonië verkennen, dus houdt het volgende reisverslag in de gaten!

Ciao,

Frank en Ankie